Zakotwiczenia to swego rodzaju odpowiednik punktów rozszerzeń stosowany w dokumentach pomocy dla użytkowników. Pozwalają one rozszerzać treść dokumentów pomocy dla użytkowników w taki sam sposób, w jaki rozszerza się funkcjonalność komponentów przy użyciu punktów rozszerzeń.
Przyjmijmy, że w dokumentacji komponentu A znajduje się lista formatów plików obsługiwanych przez ten komponent. Jeśli komponent B pozwala obsługiwać kilka dodatkowych formatów, na liście w komponencie A można umieścić zakotwiczenie rozszerzające listę o elementy z komponentu B. Przykład przedstawiono poniżej.
<p>Poniżej znajduje się lista obsługiwanych formatów:</p> <ul> <li>Portable Network Graphics (.png)</li> <li>Joint Photographic Experts Group (.jpeg)</li> <li>Graphical Interchange Format (.gif)</li> <!-- W tym miejscu umieszczane są dodatkowe formaty. --> <anchor id="image_format_list"/> </ul>
Następnie na liście można umieścić kolejne formaty z komponentu B, stosując zakotwiczenie.
Sposób umieszczania treści zależy to od typu dokumentu. Zasadniczo należy zdefiniować rozszerzenie wskazujące na plik XML, który zawiera dodawaną treść. Odsyłacze w poniższej sekcji pozwalają uzyskać informacje na temat sposobu wykonywania tego rodzaju operacji w poszczególnych typach dokumentów.
Poniżej znajduje się wykaz typów dokumentów, w których można korzystać z zakotwiczeń. Format elementu path
zakotwiczenia zależy od typu dokumentu, z którego pobierana jest treść. Jak widać na powyższym przykładzie, w przypadku dokumentów pomocy w języku XHTML stosowany jest format "<identyfikator_wtyczki>/<ścieżka_do_pliku>/<identyfikator_elementu>
".
Poniżej znajdują się odsyłacze do informacji dotyczących poszczególnych typów dokumentów.