Ośrodek, w którym koncentrują się pliki danych użytkownika, określany jest mianem obszaru roboczego. Środowisko robocze platformy to narzędzie, które pozwala użytkownikowi nawigować po obszarze roboczym i manipulować nim. Wtyczka zasobów udostępnia interfejsy API służące do tworzenia zasobów w obszarze roboczym, nawigowania między nimi i manipulowania tymi zasobami. Środowisko robocze korzysta z tych interfejsów API, aby udostępniać te funkcje użytkownikowi. Z interfejsów tych mogą również korzystać wtyczki.
Z punktu widzenia wtyczki operującego na zasobach, istnieje dokładnie jeden obszar roboczy, który jest zawsze dostępny, dopóki wtyczka jest uruchomiona. Obszar roboczy jest otwierany automatycznie w momencie aktywowania wtyczki i zamykany wraz z zamknięciem platformy. Jeśli wtyczka użytkownika wymaga wtyczki zasobów, wtyczka obsługi zasobów zostanie uruchomiona przed wtyczką użytkownika, a obszar roboczy będzie dostępny dla użytkownika.
Obszar roboczy zawiera kolekcję zasobów. Z perspektywy użytkownika istnieją trzy różne typy zasobów: projekty, foldery i pliki. Projekt to kolekcja zawierająca dowolną liczbę plików i folderów. Stanowi kontener umożliwiający organizowanie innych zasobów, które odnoszą się do konkretnego obszaru. Pliki i foldery są dokładnymi odpowiednikami plików i katalogów w systemie plików. Folder zawiera inne foldery i pliki. Plik zawiera dowolną sekwencję bajtów. Jego treść nie jest interpretowana przez platformę.
Zasoby obszaru roboczego są zorganizowane w strukturę drzewa, z projektami na górze i folderami i plikami poniżej. Specjalny zasób, określany jako zasób główny obszaru roboczego, stanowi główny element drzewa zasobów. Element ten jest tworzony wewnętrznie podczas tworzenia obszaru roboczego i istnieje tak długo, jak obszar roboczy.
Obszar roboczy może zawierać dowolną liczbę projektów, z których każdy może być przechowywany w innym miejscu w systemie plików.
Przestrzeń nazw zasobów obszaru roboczego zawsze rozróżnia i zachowuje wielkość liter. Dzięki temu obszar roboczy pozwala na istnienie wielu bliźniaczych zasobów o nazwach różniących się jedynie wielkością liter. Nie są też nakładane żadne ograniczenia na znaki używane w nazwach zasobów, długość nazw zasobów ani wielkość zasobów na dysku. Oczywiście jeśli zasoby są przechowywane w systemie plików, w którym nie jest rozróżniana wielkość liter lub w którym nałożono ograniczenia na stosowane nazwy zasobów, zostanie to zasygnalizowane przy próbie utworzenia lub modyfikacji zasobów.
Przedstawione poniżej drzewo (wyświetlone w widoku nawigatora środowiska roboczego) ilustruje typową hierarchię zasobów w obszarze roboczym. Struktura ta zawiera element główny obszaru roboczego. Projekty to bezpośrednie elementy potomne elementu głównego. Każdy węzeł (poza elementem głównym) może należeć do jednego z trzech typów zasobów i każdy z nich ma nazwę różną od elementów równorzędnych.
Nazwy zasobów to dowolne łańcuchy (z pewnymi ograniczeniami - muszą być dozwolonymi nazwami plików). Platforma nie narzuca nazw zasobów ani nie określa żadnych nazw ze specjalnym znaczeniem (wyjątkiem jest nazwa ".metadata", z której nie można korzystać, ponieważ nazwa ta jest używana wewnętrznie).
Projekty zawierają pliki i foldery, ale nie inne projekty. Projekty i foldery są jak katalogi w systemie plików. Podczas usuwania projektu wyświetlane jest pytanie, czy usunięte mają zostać wszystkie pliki i foldery, które ten projekt zawiera. Usunięcie folderu z projektu spowoduje usunięcie tego folderu i wszystkich jego elementów potomnych. Usunięcie pliku jest analogiczne do usunięcia pliku w systemie plików.