Struktura platformy Eclipse składa się z głównego mechanizmu środowiska wykonawczego i zestawu dodatkowych składników, które są instalowane jako wtyczki platformy. Wtyczki wnoszą do platformy nowe funkcje dzięki predefiniowanym punktom rozszerzenia. Interfejs użytkownika środowiska roboczego jest wnoszony właśnie przez jeden z takich wtyczek. Po uruchomieniu środowiska roboczego nie jest uruchamiany ani jeden program Java. Uruchamiane jest środowisko wykonawcze platformy, które może dynamicznie wykryć zarejestrowane wtyczki i uruchomić je w razie potrzeby.
Aby dostarczyć kod rozszerzający platformę, należy zdefiniować rozszerzenia systemu we wtyczce. Platforma ma bardzo dobrze zdefiniowany zestaw punktów rozszerzenia - miejsc, w których można ustawić hak w platformie i wnieść zachowanie systemu. Z perspektywy platformy wtyczka użytkownika niczym się nie różni od podstawowych wtyczek, takich jak system zarządzania zasobami czy środowisko robocze.
Jak zatem kod staje się wtyczką?
Proces tworzenia wtyczki najlepiej przedstawia implementacja starej, klasycznej aplikacji "Hello World" jako wtyczki. Intencją tego przykładu jest pokazanie, w jakim stopniu programowanie wtyczek różni się od programowania aplikacji Java. Szczegółowo omówione zostanie, w jaki sposób wtyczki są budowane i jak działają. Następnie przedstawione zostaną szczegółowe informacje o wtyczkach i miejscach ich definiowania oraz sposoby opisywania implementacji rozszerzenia.