Obsługa automatycznej konfiguracji serwera proxy zapewnia formę przezroczystości, dzięki której klienci nie muszą konfigurować przeglądarki w celu wskazania konkretnego serwera proxy lub SOCKS, ale wskazują plik automatycznej konfiguracji serwera proxy (proxy automatic configuration - PAC). Dzięki temu administrator systemu modyfikujący konfigurację w minimalnym stopniu wpływa na klientów, którzy aktualizują swoje pliki automatycznej konfiguracji i zostają automatycznie skierowani do nowej konfiguracji. Administratorzy serwerów mogą skorzystać z tej metody do przekierowania żądań w przypadku wyłączenia serwerów, równoważenia obciążenia, przesyłania żądań dotyczących określonych adresów URL do konkretnych serwerów proxy, a także w innych przypadkach związanych z instalacją. Należy pamiętać, że nowe pliki PAC są przeładowywane podczas restartowania przeglądarki.
Automatyczna konfiguracja serwera proxy to funkcja przeglądarki, która umożliwia bardziej dynamiczny wybór serwera. Plik PAC to plik JavaScript zawierający funkcje wywoływane przez przeglądarkę kliencką przed każdym pobraniem adresu URL. Funkcje zwracają wartości wskazujące, czy do obsłużenia żądania używany ma być serwer proxy, serwer SOCKS lub połączenie bezpośrednie. Plik może także przekierować żądanie w przypadku, gdy połączenie, które miało zostać początkowo użyte, jest wyłączone. Kiedy przeglądarka jest ustawiona na automatyczny wybór serwera proxy, wywołuje plik JavaScript PAC za każdym razem, gdy użytkownik żąda adresu URL.
Strona konfiguracyjna Automatyczna konfiguracja serwera proxy umożliwia utworzenie pliku PAC zawierającego kilka podstawowych funkcji.